2017: mijn bewogen jaar in vogelvlucht… hello 2018!

2017: wat een hectisch jaar (alweer!). Eentje met vallen en opstaan. Vreugde en verdriet. Een zoektocht. En een jaar met veel magisch mooie momenten, die ik heel erg koester. Met dierbare vrienden en familie. 

Verhuis en verbouwingske

2017 startte meteen heftig. Onze loft in Borgerhout was verkocht en we vonden een Art Deco stekje in Antwerpen. Een prachtig pand, waar vroeger de ‘Compagnie Maritime’ huisde. In ons woongedeelte vergaderde het bedrijf over het wel en wee van de Antwerpse scheepvaart op de Schelde.

Maarrrrr… de huurster was niet meteen een dame met een plan. Heel wat heen en weer communicatie totdat ze plots toch onverwacht verhuisde. Over naar plan B en meteen onze nieuwe woonst wat schilderen en een klein beetje verbouwen. We wilden de badkamer ‘opengooien’ en dat bracht toch wat meer werk met zich mee ;-). Maar het uiteindelijk resultaat telt!

Oogoperatie

Tijdens de schilderwerken in onze nieuwe stek kreeg ik plots een wazige vlek. Problemen met mijn ogen liggen heel gevoelig, want ik ben hééééél bijziend (min 7 en min 8). Of zoals mijn man zegt: ‘Zelfs een mol ziet beter.’ Meteen naar de oogkliniek en de dokter stelde me gerust: ‘Gaat vanzelf weg.‘ NOT!

Op heel korte tijd kreeg ik een ‘gordijntje’, een zwarte strook. Ik belde meteen voor een afspraak (de volgende dag pas). Plots stond ik stokstijf met mijn verfborstel in mijn hand in onze ’tuinkamer’ en begon ik te huilen. Dirk verbleekte: ‘Wat is er aan de hand?’ ‘Ik ben blind aan mijn linkeroog.‘ Lees hier meer.

Oh ja, ondertussen heb ik cataract 🙁

Turkije

Voor zijn job moest mijn man 6 weken naar Gökturk – een stadje 30 kilometer van Istanbul. Ik ging met plezier mee en we huurden er een appartementje.

Heerlijke stad met toch een schril contrast tussen de ‘rijke’ Turken en de arme syriërs, die immigreerden. Toch heersen er positieve, wat mondaine vibes. Een fijne tijd, waar we tijdens de weekends Istanbul en de Prinseneilanden verkenden.

Meer lezen kan hier.

Hét boek

Tijdens de weken in Turkije vond ik mijn structuur om dagelijks te schrijven aan mijn boek ‘Het geheim van de bovenburen‘. De verhaallijn en personages zaten al een tijd in mijn hoofd (en schematisch op papier). In Gökturk schreef ik elke voormiddag met enorm veel plezier.

Na een paar dagen wilde mijn man Dirk telkens de geschreven hoofdstukken lezen (aan het zwembad… gnagna) en discussieerden we over de karakters en het plot. Zo’n zalig proces!

Tijdens de boekenbeurs heeft Laurence Verwee – één van de madammen van 72HOURSRELOAD (zie verder) – mij voorgesteld bij een uitgever. Spannend! Dankzij het boek van Laurence – Geen excuses meer – rijpt toch de idee om een non-fictie boek te schrijven: ‘Proficiat met uw burn-out!‘.

Kidskamp

Met plezier kookten we voor de zo luide en nog lievere kids op het Cronos Kidskamp. Tijdens deze week vierden we elke dag een andere feestdag… in juli! Met een brede smile denk ik aan de fijne momenten: in de keuken, met de leiding, de avonden aan het haardvuur en de toffe bende. Benieuwd? Ga naar mijn blogpost over het kattekwaad ;-).

Trouwfuif

Hoe gelukkig kan je zijn als jouw dochter de liefde van haar leven vindt en met hem trouwt! Een rollercoaster als samengesteld gezin, maar zo blij met haar grote stap in het leven.

Vrienden

Heerlijke en eerlijke persoonlijkheden, waarmee je fantastische momenten beleeft. Gewoon thuis samen tafelen, in Pairi Daiza, op vakantie, de vrouwenavonden, Dardennen, Waregem Koerse, de feesjes, en de gesprekken over hét leven en koetjes en kalfjes. Lovjoe!

72HOURSRELOAD

Wat een avontuur! Eén van de hoogtepunten in 2017, waarbij ik heel intens heb genoten. 30 straffe madammen, die met elkaar en met uitzonderlijke vrouwen connecteren in Marrakech. Lees het avontuur hier.

Burn-out en terugval

Na de inspirerende 72 uur in Marrakech kwam de terugval heel hard aan. Ik had een paar dagen gespendeerd met vrouwen, die 200 % leven.

Allemaal mooie, ambitieuze madammen, die zoveel energie hebben met een overvolle agenda.  Hoe spelen ze het klaar om voor hun gezin te zorgen, zich volle bak te smijten voor hun job én dan ook ’s avonds en in het weekend zich voor culturele of professionele gebeurtenissen te engageren?

Tsja, ik herkende mezelf een aantal jaar terug. Terug thuis besefte ik pijnlijk, dat ik nu in slow motion leef en vaak ‘nee’ zeg op toffe evenementen en interessante ontmoetingen. So be it!

Het alweer toegeven was moeilijk. Toen ik het uiteindelijk toch weer uitsprak, ging het langzaam weer wat beter. Komt goed…

 

2017 is voorbij; 2018 in zicht!

Als je terugblikt op een jaar, zie je eigenlijk wat écht belangrijk is: gezondheid, liefde, vriendschap en magische momenten. Eindelijk gaan mijn man en ik in januari écht op avontuur: we trekken 10.000 kilometers met een truck door 8 Afrikaanse landen. Wat een fantastisch begin van 2018, toch?

Voor mijn man zing ik een stuk uit mijn lijflied:

We’re a thousand miles from comfort,

We have traveled land and sea,

But as long as you are with me,

There’s no place I’d rather be .

 

Het volledige lied vind je hieronder ;-).