Pakkende poetsverhalen: hels vertelsel deel 2

Heb je het begin gemist van dit ongelofelijke verhaal? Wat voorafging kan je hier lezen.

Mijn vriendin vertelt verder…

Verkiezingen

En dan in september 2006 waren het verkiezingen. We willen naar het stemlokaal gaan en ik vind nergens mijn identiteitskaart. Ik moest naar de politie om een bewijs van verlies of diefstal te halen om te kunnen stemmen. Ik ben dat gaan halen. Ik was er heilig van overtuigd dat ik mijn identiteitskaart verloren was op een markt. Ik had toen een aantal dingen uit mijn portefeuille gehaald. We zijn dan gaan stemmen.

AANGETEKEND
AANGETEKEND

De Peugeot

Nadien heb ik hier niet meer bij stilgestaan en in januari kreeg ik een aangetekende zending voor de HR verantwoordelijke van mijn bedrijf. Deze brief was een inhouding op het loon van mezelf. ‘Wat is dat?’ Het ging over een Peugeot, die aangekocht was. Ik heb gebeld en gemeld dat er een fout is gebeurd. De mevrouw was helemaal niet vriendelijk en is me beginnen te confronteren. ‘Uw loonbrief van augustus vorig jaar met verdienste X en Z...’ Ja, dat klopte allemaal, maar ‘mijne frank’ viel niet. ‘Ik rij helemaal niet met een Peugeot, mevrouw. Wij rijden met firmawagens onder leasing.‘ Ik kon het verhaal echt niet volgen.

Gestolen identiteit

Ze hoorde aan mij dat ik het echt meende en vroeg: ‘Is uw identiteitskaart ooit gestolen?’ Ik antwoordde: ‘Ik heb die vorig jaar wel verloren en heb aangifte gedaan.’Misschien moet je toch langs de politie, want dit verhaal klopt niet‘. Ik ben naar de politie gegaan met aangifte ten opzicht van onbekenden. Zij hebben me heel veel vragen gesteld en pas toen ik daar doorreed, kreeg ik een vermoeden… ‘Goh, dat moet onze poetsvrouw zijn, dat kan bijna niet anders‘.

Bills
Dure rekeningen…

Nog rekeningen

Ondertussen had ik ook aangetekende zendingen ontvangen van Telenet. Hetzelfde verhaal, waarbij volledige installaties waren gebeurd en heel veel buitenlandse telefoongesprekken. Allemaal peperdure rekeningen op mijn naam, maar op een ander adres. Ik ben dus naar dat adres gereden, want dat was niet het adres, dat wij hadden van onze poetsvrouw. Het was puur toeval, maar nét op het moment dat ik langsreed, was zij in de tuin iets in de vuilbak aan het steken. ‘Ha, die woont hier wél.’

Aanklacht

Toen ben ik terug naar de politie gereden. Ik heb hen gemeld dat het geen aanklacht meer was tegen onbekenden, maar dat ik een zwaar vermoeden had dat het mijn poetsvrouw is. En dan heb ik heel lang niks meer gehoord. De politie had ons aangeraden om een advocaat in de arm te nemen om ons te verdedigen. We hebben dat dan ook gedaan.

De zwarte lijst

Door heel dit verhaal ben ik op een zwarte lijst gekomen. Het bedrijf, waar mijn poetsvrouw de auto had aangekocht, wilde natuurlijk vergoed worden. Ze hadden gezegd dat ik elke maand moest betalen, anders kwam ik op de zwarte lijst terecht. Wij durfden dat niet te betalen, want wij wisten heel goed dat zij geen geld had. Als we dat zouden betalen, zouden we dat geld nooit meer terugzien.

Gevolgen

Dus dan ben ik op die zwarte lijst terechtgekomen met alle mogelijke gevolgen.

En dan heeft deze zaak heel lang stil gelegen. We hoorden niks, noch van de rechtbank, noch van de advocaat, noch van de politie. Het was ondertussen al maanden later en zij reed nog altijd met die auto rond. Die auto is niet afgepakt of geclaimd. Totdat we op een feestje iemand tegenkwamen, een hoog postje bij de politie. We vertelden ons verhaal en die zei:’Je brengt morgen alle documenten bij mij binnen.‘ Dat hebben we dan ook gedaan. De dag erna stonden er 2 politiemensen in burger voor de deur.  Dan hebben we meteen melding gehad van de rechtbank, dat de zaak werd opgeschort omdat een aantal dossiers gebundeld werden. Dus dan bleek dat zij hetzelfde had geflikt bij andere gezinnen… voor mij en na mij.

De uitspraak

Uiteindelijk is er na een paar jaar uitspraak geweest door de rechtbank, waarbij ik 1 EUR morele schadevergoeding kreeg en 0 EUR fysieke schadevergoeding. Tot vandaag (2013) – want de zaak loopt nog – heeft ons dat meer dan 10.000 EUR gekost aan verdedigingskosten, waarvoor we geen verzekering hebben. Ze is dan uiteindelijk schuldig bevonden en heeft 3 maanden voorwaardelijk gekregen. Waarom zou ze het niet terug opnieuw doen?

Benieuwd wat nog meer en ergere gevolgen waren? Hoe het verder ging? Wat belangrijk is om weten? Lees het binnenkort!

 

 

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.