Lees eens een klassieker: Zout op mijn huid van feministe Benoîte Groult

Zout op mijn huid

Jaren geleden las ik deze ophefmakende en zeer erotische pocket. Nu vind ik ‘Zout op mijn huid’ een melodramatisch verhaal met heel grappige seksscènes. 

Benoîte GroultAuteur

De Franse Benoîte Groult was feministe in hart en nieren en dat merk je in het verhaal. Haar afkomst en favoriete stad Parijs sluipt door heel het verhaal. Haar afkeer van alles wat niet uit Frankrijk komt, valt me erg op. Nogal… euh… arrogant. Toch een opmerkelijk icoon en prachtige vrouw, die overleed in 2016 op 96-jarige leeftijd. Hoog tijd om haar autobiografie te lezen.

De titel

Na de laatste zin frons ik mijn wenkbrauwen. Waarom heet het boek ‘Zout op mijn huid‘ als Benoîte nergens een link of vermelding maakt? Ja, ik kan zelf wat associëren met zout: de zee of zweet en zo… Tot de oorspronkelijke Franse titel ‘Les vaisseaux du coeur’ mijn frankske laat vallen. 😉 Vertalers hee…

Plot ‘Zout op mijn huid’

De elitaire George (zonder S) uit Parijs gaat jaarlijks op vakantie met haar familie naar de kust, waar ze hun neus ophalen voor de brute en arme vissers. Tot op het moment dat ze hopeloos verliefd wordt op de stoere Gauvain. Hun werelden liggen te ver uit elkaar, maar toch blijven ze hartstochtelijk verstrengeld in hun verhouding. Zelfs hun huwelijken kunnen niet weerstaan aan hun wederzijdse aantrekkingskracht. Een typische parabel: ze kunnen niet met of zonder elkaar leven.

Film

Ja, ik heb ook de film ‘Salt on our skin‘ ooit gezien met Greta Scacci in de hoofdrol. Goed voor een avondje pure romantiek en een paar uurtjes de hersenen uitzetten ;-).

Mijn verdict

De erotiek vind ik enorm grappig verwoord. Hopelijk was dat ook de bedoeling van de schrijfster. Ik kader dit dan ook in de tijd van feminisme en verdenk de slimme Benoîte Groult ervan om de toenmalige lezers te bruskeren en shockeren.

Lees even mee en grijns:

De hoogdravende minachting als Parisienne voor alles wat boers is, speelt de auteur slim uit door te relativeren met de kwaadheid hierover van de Bretonse visser.  Als ze samen naar de USA op ‘vakantie’ gaan, veegt ze de vloer aan met alles wat Amerikaans is.

Hier maak ik een bruggetje… Wist je dat McDo (spreek uit als makdo) heel lang heeft moeten vechten om voet aan wal te krijgen in Frankrijk? (lees meer hier). Pas als de Fransen hun eigen toets hebben gegeven, kent McDo succes. Yep!

Behalve een romantisch liefdesverhaal, lees je tussen de regels door een hoop Frans chauvinisme met een flinke dosis feminisme. Toen een boek met veel commotie, nu een amusant verhaal… vind ik.

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.