Tante Wieza woont met plezier op de grens van Borgerhout!

Lukraak wandel ik langs de grens van Borgerhout en bel ik aan bij een huis, dat me ‘uitnodigt’. Op een druilerige dinsdagmiddag leer ik Tante Wieza kennen: een klassedame met pit!

Borgerblad

Met veel plezier schrijf ik vrijwillig voor het Borgerblad. Ik voel me thuis bij deze groep mensen met eenzelfde passie voor schrijven en fotografie, die vooral burgers willen verbinden. 4 keer per jaar stap ik lukraak binnen bij Borgerburen en hoor ik wie ze zijn, wat hen drijft. 😉 Vandaag ga ik goedgemutst op pad in de statige Dodoensstraat.

Tante Wieza

Op een druilerige dinsdagmiddag leren we Wieza kennen: een klassedame met pit. Wieza Dijckmans – groot en klein zegt Tante Wieza – woont al 47 jaar in de Dodoensstraat. Ze verhuisde van Mechelen naar Borgerhout na haar eerste huwelijk. Tante Wieza houdt enorm van kinderen en in haar straat speelden de 3 kinderen van buurman Jef. Ze zorgde af en toe voor de koddige meisjes en stak hen regelmatig in bad. Later trouwde ze met Jef. “Toen hij me leerde autorijden, sprong de vonk eindelijk over! Helaas kon ik zelf geen kinderen krijgen. Maar deze drie dochters, vier kleinkinderen en twee achterkleinkinderen zijn het grootste cadeau in mijn leven!”

 

Propere straat

Ik woon hier graag in deze gemoedelijke straat. We spreken elkaar met de voornaam aan – zelfs de dokters! Iedereen helpt elkaar. Als het fel heeft gesneeuwd in de winter zal een buurman de stoep ruimen. Maar meestal kuis ik die zelf. Mijn straat moet proper zijn!

Mijn favoriete plekske

Ik zit bijna altijd in mijn veranda. Jef heeft die helemaal zelf gemaakt. Die kon écht alles. Vorig jaar heeft die hevige hagel het dak vernield. Ik stond te trillen op mijn benen. Uren kan ik hier kijken naar den hof.

Den Dreihoek

Einde mei maak ik weer rijstpap en een volle thermos koffie voor de burendag. Dan doen we samen een klapke en eten we wat lekkers. Buurtwerking vind ik belangrijk. De activiteiten scheppen een band. Mijn man en ik hebben de VZW Dreihoek mee gesticht ongeveer 37 jaar geleden. Wij hebben hard gewerkt en veel uurkes geklopt – met plezier hee! Van een straatbewoner – helaas overleden – hebben we toen zelfs gratis een buurthuis gekregen. Ongelooflijk!

Jaarlijks organiseert de VZW een rommelmarkt, een buurtbrunch, kerstbomenverkoop,… Nu moet ik vaak passen – ik word dit jaar 89 – het is nu aan de jeugd om het levendig te houden! Op 7 mei is het weer Den Dreihoek koers. Dat trekt altijd veel volk.

Lichtjes in de ZOO!

In de zomer ga ik regelmatig naar het Moorkensplein om te luisteren naar den beiaard. Maar mijn favoriete plekje blijft de ZOO. Dat heeft toch iets speciaal  – de dierentuin als buur. Onlangs ging ik ’s avonds naar de lichtjes kijken (red. China lights). Man, man, dat was prachtig! Nu zijn ze serieus aan het werken. We hebben met de buurt wel geijverd om de achteruitgang te behouden. Dan zijn we zo thuis!

 

Het paradijs

Bijna dagelijks babbel ik tegen mijn Lievevrouwke. Als ik het moeilijk heb of als ik het fijn heb. Dat helpt me. Ik ben heel gelovig. Waarom ik zo vaak naar de kerk ga? Ik voel me daar goed. Voor de pastoor ga ik niet; ik ga alleen voor mezelf.

Wijkagent gevraagd!

Als ik écht iets zou kunnen veranderen in Borgerhout, dan zou ik het liefst regelmatig een wijkagent over de vloer zien. Vroeger kwam die af en toe bellen om te vragen hoe het ging. Nu zien we die niet meer. En het is belangrijk om te weten wat er gebeurt in de buurt.

Haar geloof is belangrijk!

Den hemel

Mijne ‘wijze’ raad aan de Borgerhoutenaars: blijf uzelf, helpt waar ge kunt en vooral zijt verdraagzaam. Als iedereen zich respectvol gedraagt, dan leven we in den hemel.

 

Fantastische madam, toch? Wil je het volledige Borgerblad lezen? Dat kan! Klik hier voor de digitale versie.