‘Het Noorderlicht zien’
(meer info over aurora borealis of poollicht) blijft toch de grote missie van deze vakantie. Daarom boekten we de beste plaats van de wereld – Abisko Skystation – om dit fenomeen te aanschouwen. Gekoppeld met een culinair etentje. Onze dagelijkse warmkledij-strijd valt mee aangezien het ‘andere’ gezelschap een Japans koppeltje is.
Zetellift
Goed ingeduffeld (en voor de eerste keer gebruik ik de hand/voetwarmers) en met een klein hartje stappen we in de zetellift. Door de sneeuw en het donker van de avond zien we niet waar we naartoe zweven. De begane grond lijkt ver weg… Als we moesten vallen, zal de dikke sneeuwlaag ons wel opvangen… Toch?
Abisko Sky
Boven aangekomen stappen we in een aangename houten hut, waar we – in totaal met 12 anderen – culinair een topper hebben gevonden ( info over exclusive dinner? ). Bijna likken we elk bord uit!
Bénédicte gaat de toiletten buiten opzoeken en komt verwaaid terug. ‘Het stormt,’ zegt ze kalm. Dirk en ik hebben ook nood aan een plaspauze en we trekken onze pakken aan.
Stormke!
Als we nog maar de buitendeur opendoen, vliegt die meteen tegen de buitenmuur. Wat is dat??? Door de hevige wind en sneeuw zien we zelfs de toilethut niet. Stapje-na-stapje tasten we met onze handen over de muur en vinden na lang zoeken het WC, dat trouwens ongeveer 5 meter verder staat. Djiezus!
Noorderlicht… noppes!
Na uitleg over het Noorderlicht stappen we even met de gids buiten en hij laat ons verder wat aanklungelen en stapt zelf terug binnen voor een koffie. Dit wordt niks… Zelf gaan Dirk en ik ook binnen wat hangen in de zetel, terwijl Bé en de jeugd zich proberen recht te houden in de storm…
Dré
Plots vliegt de buitendeur open en 2 mannen stappen binnen. Helemaal ingeduffeld met een sneeuwbril helemaal bevroren en vol sneeuw hoor ik: ‘WAWASDA??? Ik ben helemaal gesneeuwstraald op diene lift!’ Vol ongeloof vraag ik: ‘Dre?’ Jawel, de sympathieke trainer/coach (blog Dré), waarmee ik lang heb gewerkt, staat nu in Abisko.
Sneeuw en wind
De liften werken niet meer… De storm is te hevig. Hmmm… ja, we zitten hoog en droog in een hut vol met eten en drinken en goei zetels. Dan drinken we samen wel iets en babbelen bij. Zolang de gids en personeel niet zenuwachtig worden, vind ik het OK. Rond middernacht blijkt de wind wat minder en openen ze terug de liften. Met een bang hartje en terug in de warme overall (met warmhoudertjes aan voeten en handen) zitten we ineengedoken op de zetellift en trotseren we de sneeuw en wind.
Geen Noorderlicht dus. Misschien nu wel? Kijk op de webcam.
Lees verder hoe het eindigt in IceHotel
Benieuwd naar programma en prijzen of de vorige dagen in
Huskyslee en bangelijke sneeuwscooters
Laat een reactie achter