Autostress…
Op weg naar mijn 3de bezoek aan mijn psychologe ervaar ik al klamme handjes, zie ik onderweg een 5-tal mogelijke situaties, die kunnen ontaarden in een ongeval… en het is slechts 10 minuutjes rijden. Djiezus!
Dan parkeer ik de wagen en begin ik te beven. Hoe dom kan ik toch zijn??? De vorige keer heb ik ook zo in de auto gezeten zonder het huisnummer en nu begin ik weer te twijfelen welke deur ik moet binnengaan… OK, heel effe diep ademhalen en wat is het ergste wat me kan overkomen? Tsja, gewoon bij de verkeerde deur bellen en excuses aanbieden zekers??? Wat moed bijeenschrapen en aanbellen… Het duurt eeuwen voordat de deur opengaat (waarschijnlijk slechts 2 minuten in werkelijkheid) en mijn therapeute opent lachend de deur… Oef!
Voice Dialogue (meer weten klik op de link…)
Wij gaan aan de slag met mijn interne stemmen en na wat praten over mijn gemoedstoestand komt mijn ‘controle-stem’ wel heel vaak aan bod. ‘Ik heb geen controle over de andere chauffeurs in de wagen…’ ‘Ik heb een strakke dagplanning…’ ‘Ik sport maar hou me strikt aan het schema…’
‘Controle’ in de ruimte een plaats geven
Mijn psychologe vraagt me om ‘controle‘ te zien in de stoel naast mij en daarna om de stoel te verplaatsen in de ruimte wat het voor mij betekent. Deze werkwijze ken ik van mijn NLP-opleiding, dus hoeft niet veel uitleg. Ik zet de stoel vlak voor mijn stoel met bijna geen tussenruimte.
Praten vanuit ‘controle’
Mijn therapeute vraagt me nu om in de ‘controle‘-stoel te gaan zitten en te spreken vanuit ‘controle’ over mezelf.
‘Beste controle, je neemt heel wat plaats in. Wat beteken je voor Chrisje?’
Ik antwoord dat ik zorg voor veiligheid (in de auto), haar gezondheid (gezonde voeding en sport), voor een planning (dat de dagen nuttig zijn en zij niet doelloos ronddwaalt) en in het verleden heb ik gezorgd voor resultaten.
‘Sinds wanneer ben jij in haar leven?’
Goh, normaliter ben ik niet haar favoriete eigenschap aangezien ze opportunistisch is, maar toch hadden haar ouders heel hoge verwachtingen. De schoolresultaten moesten uitstekend zijn, want dan waren haar vader en moeder erg trots.
Tijdens haar loopbaan heeft ze geleerd dat haar planning en controle een zwakte zijn. Dus heeft Chrisje er alles aan gedaan om planning en controle aan te leren. Via talloze opleidingen, vakliteratuur en opzoeken van modellen en tools heeft ze deze zwakte in een sterkte omgezet. Chrisje laat het niet toe om een zwakte te hebben…
Bijna naadloos komen we bij mijn tweede stem: de ‘criticus‘… die laat ik aan het woord in mijn volgende blog, want mijn wekker gaat af (ik mag slechts 3 x half uur schrijven… weer een schema hee!!) 🙂
Laat een reactie achter