Pieter Embrechts
Momenteel staat de Turnhoutsebaan (onze straat!) in ’the picture’ door de reeks van Pieter Embrechts in de Gazet van Antwerpen. Fijn om te zien en heel speciaal om toch heel wat passanten te herkennen… De reportage kent al gevolgen, want daarstraks zagen we al een paar techniekers herstellingen uitvoeren aan de stoplichten door het verhaal van de blinde man. Hij rekent op de ’tikkers’, die geluid maken, maar helaas zijn ze bijna allemaal stuk (tot vandaag dus… oef!).
Trouwens, GVA organiseert een volledig gratis buurtfestival op woensdag 2 maart (volledig programma) met Eddy et les vedettes, Pieter Embrechts, Adil, and many more…
Veel goede wil
Ja, het is enorm druk op de baan… Ja, je moet slalommen tussen dubbel geparkeerde auto’s… Ja, grotendeels leven we tussen de allochtonen en toch… woon ik er graag. Vandaag heb ik zelf een staaltje van goede wil ervaren op de tram. Na een tripke naar de bibliotheek Permeke neem ik tram 10 naar huis met een rugzak vol met een 10-tal ‘schatten’. Stampvolle tram, we plakken bijna tegen elkaar en het is loeiheet.
Hulp gevraagd
Bij de eerste halte lacht een vrouw naar me dat ze even met haar hoofd voor de deur wil staan, want ze wil frisse lucht. Ik sta voor de deur en naast mij een Marokkaans jong meisje. Bij ‘mijn’ halte gaat de deur open en wil het meisje uitstappen, maar ze zakt in elkaar. Ik heb nét nog haar armen gegrepen, zodat ze niet met haar gezicht naar buiten valt. Ik roep naar een paar vrouwen aan de halte: ‘Help even om ze tegen de grond te laten zitten‘ en grits haar handtas nog mee.
Drank in overvloed…
We zetten haar voorzichtig neer, we praten zachtjes tegen haar en versuft komt ze bij. ‘Heeft er iemand water?’ vraag ik. Meteen geeft een jongen een ongeopend blikje cola. ‘Wacht effe, juffrouw ben jij diabeet?’ Ze schudt langzaam neen. De jongen opent dan het blikje: ‘Hou maar‘. Meteen daarna geeft een meisje haar vol flesje Perrier. ‘Hou dit ook maar.‘ Ondertussen hebben 2 vrouwen, haar hoofddoek losser gemaakt en zicht ontfermd over het meisje, dat nog steeds angstig rondkijkt. Ik geef hen de 2 drankjes en draai me om naar de 2 gulle gevers. ‘Merci!’. Hij geeft een vette knipoog: ‘Komt wel goed met haar…‘.
Als ik ’s avonds mijn favoriete fruit- en groentewinkel buitenkom, waar ik steevast goed(koop) shop en vriendelijke bediening krijg, denk ik: ‘Ja, toch fijne mensen hier…’.
Laat een reactie achter