Burn-out: op bezoek bij de controledokter…

Schaamte

Gespannen als een veer rij ik naar het kantoor van het ziekenfonds. In de volle wachtzaal groeit mijn nervositeit nog meer. Gelukkig staat mijn man me bij; zonder hem zou ik nog niet binnen durven stappen. Precies op de afgesproken tijd galmt mijn naam door de zaal. Schaamtegevoel kleurt mijn wangen rood.

Kruisverhoor

De avond voordien heb ik al mijn symptomen netjes opgeschreven in opdracht van mijn man. Bij stress klap ik dicht. We gaan allebei zitten en de dokter blijft naar zijn computerscherm kijken en tikt iets in. ‘Wanneer ga je terug beginnen werken?‘ Deze eerste vraag boort als een gifpijl een gat in mijn maag. Ik stamel verlegen: ‘Als ik een glazen bol had, zou ik kunnen antwoorden. Momenteel weet ik dat niet…‘ Hij blijft naar zijn PC-scherm staren: ‘Wat mankeer je?’  Ik haal diep adem en zucht: ‘Burn-out… hier is het verslag van mijn huisdokter.’

Balans

Zijn vingers stoppen met tikken en hij kijkt me nu voor het eerst aan. Zijn ogen verzachten en hij neemt de brief behoedzaam vast en begin te lezen. ‘Hmm, jouw dokter schrijft over progressie en dat je toch nog een heel lange weg hebt te gaan.‘ Zachtjes spreek ik: ‘Tsja, ik heb die brief natuurlijk niet gelezen, maar het klopt wel… denk ik...’. De dokter kijkt me doordringend aan: ‘Ik zal je nooit dwingen om te gaan werken. In uw geval zal dat uw gezondheid flink verslechteren. Mevrouw, u moet een balans in uw leven vinden.’

 en aan de andere kant zou je alle fijne dingen moeten zien: creativiteit, beweging, zaken waar je blij van wordt. Jouw weegschaal hangt volledig uit balans.’ 

Luister naar je lichaam

‘Huh!’ stamel ik, ‘Onrechtvaardigheidsgevoel? Sorry dokter, maar ik voel al heel wat maanden helemaal niks meer…’ Een priemende blik: ‘Dat kan helemaal waar zijn; alleen neemt jouw lichaam deze gevoelens over en vertaalt dit in signalen. Heb je zo’n voorbeeld?’  Een voorbeeld? Tientallen kan ik vertellen! ‘Een hele goeie vriendin gaf een verjaardagsfuif en daar wilden we absoluut bij zijn. Heel wat vrienden en kennissen zou ik terugzien. In de namiddag ‘voelde’ ik me zenuwachtig worden.. allee, mijn maag begon te zinderen. Op de fuif zelf werd ik na een half uur écht misselijk. Buikpijn, overgeven, diarree, hoofdpijn,… Om de vijf minuten liep ik naar het toilet. En na nog geen uur hebben we het feest jammer genoeg verlaten en naar huis gereden.’

Hier en nu!

De controledokter fronst zijn wenkbrauwen: ‘Mevrouw, voortaan dien je deze signalen te analyseren op het moment zelf… in het hier en nu… niet van een uur geleden of zo. Op dat feest had je best een tiental minuten buiten gaan wandelen. Even één worden met de natuur. Daarna ga je terug binnen en je vraagt je af: ‘Wat is hier dat me zo misselijk maakt? Is het iets dat iemand zegt? Gebeurt er iets onrechtvaardig? En je loopt niet weg. Leef alsjeblieft in het hier én nu!‘

Ikke eerst

Na deze levensles slik ik even en hij gaat verder: ‘Ik zie dat u helemaal niks egoïsme in u hebt. Meestal gaat deze karaktertrek gepaard met vatbaarheid voor burn-out. Mevrouw, u dient eerst voor uzelf te zorgen, daarna pas kan u voor iemand anders zorgen.‘ Ik lach: ‘Ha dokter, dit heb ik zelf al honderd keer aan anderen als raad gegeven en nu geloof ik het zelf niet. Rationeel weet ik het wel, emotioneel niet.’ De dokter slaat een stempel op mijn document: ‘

Meteen begin ik nerveus te lachen: ‘Dat kan ik écht niet.‘ Mijn man knikt: ‘Meneer, ze probeert de hele wereld te redden…’

Ik zie u terug

De dokter maakt duidelijk dat hij het gesprek afrondt: ‘Neem gerust uw tijd, denk aan uzelf in het hier en nu, luister naar uw lichaam, loop niet weg en zeg ‘ikke eerst’. Dan zie ik u binnenkort terug voordat u in invaliditeit gaat.‘ Meteen gaat alle kleur weg uit mijn gezicht: ‘Invaliditeit?’ Hij zucht eens diep: ‘Mevrouw, uw schuldgevoel moet u écht opzijzetten. Sommige patiënten zitten 5 jaar in burn-out… Tot ziens’

Mijn lichaam spreekt…

Buiten op de stoep sta ik stil. Mijn man schrikt: “Voel je je niet goed?’ Ik stotter: ‘Mijn benen tintelen… goedaardig tintelen, bedoel ik…‘ Dirk grijnst: ‘In het hier en nu?’ Ik steek mijn tong uit: ‘Euh… vond jij dit nu ook zo’n raar gesprek? Eerlijk gezegd had ik een kruisverhoor verwacht en ik heb therapie gekregen. Momenteel valt er letterlijk en figuurlijk een last van mijn schouders. Mijn nek voelt eindelijk los. En….. Deze dokter begrijpt mijn situatie helemaal…’

 

 

 

 

 

Mijn eerste afspraak bij de controledokter… Mijn nieuwsgierigheid knaagt. Wat zijn jouw ervaringen?