Afscheid van een prachtige loopbaan én bedrijf. Punt.

Op een gegeven moment moet je een knoop doorhakken. Een paal in de grond steken.  Een streep trekken onder een loopbaan van 17 jaar bij een geweldig bedrijf. Punt. Het doet pijn en het doet deugd.

Terug in de tijd

Ik herinner mijn sollicitatiegesprek als gisteren. In 1999 (!) zocht ik de receptie van het toenmalige Pharming in Geel en vond ik deze op de eerste verdieping in de ’tijdelijke’ containers. Echt waar. ’s Avonds vertelde ik mijn man dat ik zou starten. Hij geloofde me niet. ‘Waarom zou je een goedbetaalde functie bij een gerenommeerd bedrijf opgeven?

 Ik had een goed gevoel. Punt.

Nummer 60

Als 60ste werknemer van het bedrijf Pharming ging ik aan de slag als assistente bij de afdeling Engineering. En daarna heb ik heel wat waterkes doorzwommen – met plezier!

Een innovatieve manier om een menselijk enzyme te produceren (kort-door-de-bocht). Pioniers!

Genzyme blijft speciaal

Toen het bedrijf in financiële moeilijkheden kwam, gingen we met zijn allen (100 medewerkers) naar de rechtbank in Turnhout om te pleiten voor overnemer Genzyme. Ongezien! (Lees hier het krantenartikel).

Vanaf de definitieve overname kende het bedrijf een explosieve groei en stonden ‘wij – de rechtbank-bezetters’ bekend als de ‘club van 100′. Bezielde collega’s, die het pioniersgevoel niet kwijt wilden.

CEO Henri Termeer bezocht elk jaar trouw de fabriek in Geel. Ik heb deze charismatische en bescheiden man een paar keer gesproken (en zijn moeder!).  Enneuh, hoe vaak komt het voor dat een boek én film bestaat over jouw bedrijf?

Cijfers

Om mezelf te introduceren op de ontelbare workshops, die ik heb gefaciliteerd,  gaf ik ‘mijn cijfers’. Op 17 jaar tijd kende ik:

• 2 overnames – ander land, andere cultuur!
  • van het Nederlandse Pharming naar het Amerikaanse Genzyme verder naar het Franse Sanofi
• 5 verschillende functies – een bochtige loopbaan 😉
  • assistant engineering – executive assistant – office manager – training & development manager – talent manager
• 6 diverse leidinggevenden – met elk hun stijl!
  • Claudio D’Agnolo – Philippe Van Holle – Steve Kennedy – Wim Croonen – Hilde Van Croonenburg – An Paesen
• 8 general managers – met elk hun eigen visie!
  • Rein Strijker – Philippe Van Holle – Steve Kennedy – Sandra Poole – Piet Houwen – Jo Dalle – Gunther Pauwels & Jan Hendrickx
• én 17 keer verhuisd naar een ander kantoor in het Geelse gebouw – jawél!

Trots

Met veel fierheid denk ik terug aan alle prachtige ervaringen, zowel in binnen- als in buitenland. Aan de kansen, die ik kreeg om ideeën uit te werken én in realiteit te brengen. Toch blijven het vooral de mensen, die mij het meest raken.

5 opmerkelijkste momenten

• met zijn 100 naar de rechtbank in Turnhout in 2001!
• Pompe-patiënte Maryze, die haar verhaal vertelde:
  • ‘Jullie zijn nogal wat. Nu moet ik zelfs aan mijn pensioen beginnen denken.’
• met een aantal collega’s maakten we een filmke over ‘ons werk’:
  • eerste deel: volgen we collega’s van verschillende afdelingen
  • tweede deel: een parodie op het ontstaan van Genzyme – in het ‘red light district’ met jaren 70 kledij!
• in de beginjaren was het elke middag aan lange tafels aanschuiven om te lunchen:
  • elke dag een andere babbel met een andere collega… zo leer je elkaar kennen!
• BBQ op de buitenplaats mét een optreden van de ‘Genzstars’:
  • muzikale collega’s, die een Genzyme lied brachten.

En dan denk ik nog aan het Community Relations Team (het tappen in het Sportpaleis – de beste teambuilding ever!), de Ambassadeurs in Diegem, het bezoek van prinses Astrid, de jaarlijkse teambuilding bij Pharming (met I.E.D.E.R.E.E.N.), het bezoek van Christian de Duve, het ontbijt klaargemaakt door de directie, het dagenlang soep eten (en maken) voor de dochter van collega Pierre (zij ging op stage naar Afrika en heeft met het geld ter plekke schoolbanken laten maken), de speciale zintuigen-workshop bij Sanofi, … en ik kan doorgaan en doorgaan en doorgaan…

3 grappige uitspraken

• Ik vergezelde als ’tolk’ mijn Engelstalige baas Steve naar de politie in Geel. Terwijl we wachtten op de commissaris, bekeek Steve de verloren voorwerpen in de vitrinekast. Hij riep verbaasd:
  'Wow, this BOB has lost a lot of keys!'

  Click To Tweet
• Philippe trakteerde ons team met een etentje. Hij had jaren in de USA gewoond, waar hij gewend was om riante fooien te geven. De serveerster kwam afrekenen en Philippe vroeg glimlachend: ‘Wil je een tip?‘ De dame fronste en zei afgemeten: ‘Neen, dankjewel. Ik denk dat ik het goed doe.’
• Op een middag stapt de toenmalige baas Sandra het kantoor binnen en vraagt: ‘Chris, can you give a presentation this evening and join us for dinner?‘ Ik antwoord: ‘Sorry, but I have expensive tickets for a concert of Robbie Williams tonight.‘ Ze kijkt me verbaasd aan: ‘I don’t want to be a geek, but who is this Robbie Williams?‘ Collega Luc zucht op de achtergrond: ‘A loud guy full of tattoos…’

Collega’s

Ja, ik zal ze missen en met veel plezier en een brede grijns aan hen terugdenken. Zowel bij Genzyme (Geel én Naarden), Sanofi (Diegem én Gouda) en Merial (Diegem, Velserbroek en Lelystad). En uiteraard heerlijke collega’s wereldwijd: Boston, Parijs, Helsinki, Athene, Barcelona, Waterford, Haverhill, Milaan, Oslo. Heel wat plaatsen heb ik gezien… vanuit de vergaderzaal ;-).

Afscheid

Tenslotte heeft mijn burn-out (zowel lichamelijk als geestelijk) een einde gesteld aan dit heerlijke, hectische leven. Voortaan glij ik traag en heel bewust van alle kleine geluksmomenten door de dagen.

Met een glimlach denk ik terug aan 17 fantastische jaren. Deze week kreeg ik een ontzettend warme email van mijn leidinggevende. Dat doet deugd.

Jammer genoeg kan ik niet alle collega’s persoonlijk bedanken voor hun inspiratie, openheid, inzet, humor en warmte, want het zijn er zovéél. Daarom een dikke welgemeende diep-uit-mijn-hart dankjewel aan allemaal. Punt.