Tante Rita, mijn Barbie heeft zo’n rare tattoos!

‘Bel jij aan?’ 

‘Godverdomme Rita, het is UW idee hee. Belt gij maar!’

‘Waarom spreek je me met U aan. Zijt ge kwaad misschien?’

‘Nee, ik vind het enorm tof om vijftig kilometer in de regen te rijden voor een Barbiepop. Djiezus!’

‘ON-GE-LOOF-LIJK! We staan hier als twee pubers. Ik bel!’

 

De ‘dingdong’ galmde na. Stilte. Ongemakkelijke stilte. Ik zucht en druk venijnig een tweede keer op de grijze knop. Naast de knop staat in sierlijke letters: ‘Familie Gevers‘. Mijn kwaadheid ebt weg en ik grinnik. De wenkbrauwen van mijn man Guido gaan de hoogte in. Ik fluister: ‘Heel toepasselijk… ‘Gevers’. Nochtans staat op 2dehands een prijs. Wat was het nu weer? Vijftien…Oh daar komen ze.’

De zware design deur gaat traag een stukje open. Een norse man kijkt ons fronsend aan. ‘Ja!?‘ Ik schraap mijn keel: ‘Goedemiddag, wij zijn Rita en Guido Peeters en halen de Barbiepop af van 2dehands en…‘ ‘JANNIE!! Kom effe naar de deur. ’t Is voor dat speelgoed.‘ Ik knik met een zuinige glimlach.

De deur zwaait nu helemaal open. Jannie blijkt een knappe brunette – begin dertig schat ik – met grote bruine ogen. Zoals een reetje. Ze praat heel zacht. ‘Dag mevrouw, meneer, ik heb de Barbie als kadootje ingepakt. Met doorzichtig plastic zoals nieuw. ‘ Ik lach breeduit: ‘Wow, knap gedaan. Mijn nichtje is vandaag jarig en is helemaal verzot op Barbie. Vroeger had ik dezelfde en heb er uren mee gespeeld. Nu kan je dit exemplaar niet meer krijgen. Vijftien euro was het toch?‘ Ze knikt bedeesd: ‘Ja, en er zitten 4 outfits bij. Mevrouw, je moet jouw nichtje vragen om de cocktailjurk bij Barbie aan te doen. Dat past bij haar feestje.‘ ‘Doe ik. Fijne middag nog!’

‘Wat een bizar koppel.’ zucht ik in de auto. ‘Hoe bedoel je?‘ grommelt mijn man als we de oprit opdraaien. ‘Zag je hoe die kerel zijn arm om haar middel hield?‘ Guido grijnst: ‘Zo’n kippetje zou ik ook niet laten gaan!’ Ik roloog ‘Haha, midlifecrisis!’

‘Tante RITAAAAAA!’ De vandaag zesjarige Axelle komt aangestormd en springt in mijn armen. Ik zwier haar in het rond en kegel hiermee een fles op de grond. ‘OMG! Sorry!‘ roep ik naar mijn zus. ‘Geeft niet Rita. Karel ruimt het al op. Kom geef me een zoen.’ Ik zet Axelle op de grond en Guido overhandigt haar kadootje. ‘Hier meid, wat denk je van een…. BARBIE?’ Ze grist het pakje uit onze handen en loopt naar de speelkamer.

‘Witte wijn?‘ Ik knik en nestel me in de zetel. ‘OK, vertel me de laatste roddels over…‘ Axelle rent de kamer binnen en onderbreekt me met een ernstig gezichtje: ‘Tante Rita, mijn Barbie heeft zo’n rare tattoos.‘  Zij houdt de naakte Barbie voor mijn gezicht.  ‘Wacht lieverd, ik pak mijn bril. Goh, wat raar, dat er een tekst op haar rug staat. Precies zelfgeschreven. Wel heel kleine lettertjes. Ik lees hardop: ‘ Wilt u de politie bellen en om een vluchthuis vragen. Ik vrees voor mijn leven.’ Ik schreeuw naar Guido. ‘Geef mijn GSM!’