De vriendschapsbandjes

De vriendschapsbandjes

‘Hey, je krijgt muggenbeten… haha!’ Floris priemt met zijn twee wijsvingers op de felblauwe T-shirt van Emma nét op de plek van haar ontluikende borstjes. ‘Laat dat ‘loser’!‘ bijt ze boos van zich af. Sinds een paar weken ziet ze haar lijf jammer genoeg veranderen. In de douche kan ze de waarheid nog ontwijken. Als ze niet omlaag kijkt tenminste. Maar als ze af en toe een bad neemt, kan ze haar ogen niet van haar mini-bergjes afhouden. Ze giet meer badschuim in de kuip en vergroot haar heuvels tot ware besneeuwde bergtoppen. De badkamerdeur gaat op slot en ze draagt alleen nog maar losse shirts. ‘Waarom moet dat nou?’ heeft ze zich al honderd maal afgevraagd.

‘Moet jij niet dringend gaan shoppen?’ grapt hij nog. Emma fronst haar wenkbrauwen en haar felblauwe ogen schitteren: ‘Waarom dan?’ ‘Voor een BEEEHAAA!’ Floris rolt achteruit in het gras en blijft op zijn rug liggen bulderend van het lachen. Emma vindt het niet leuk en ze staart treurig in het niets.

‘Floris, dat is NIET grappig! Trouwens, dat duurt nog maanden… voordat…’

‘Voordat je enorme joekels krijgt?‘ Nu vlammen haar ogen en haar gitzwarte paardenstaart wipt driftig op en neer als ze rechtstaat en boven hem gaat staan. ‘Ik hoop het niet. Ik vind het nu al vervelend. Echt, Floris, het is lastig en… ik ben bang.’ Ze zijgt terug naast Floris neer en in kleermakerszit plukt ze onbewust wat grassprieten.

Zoals gewoonlijk zitten ze beiden wat verscholen in de achtertuin van het huis van Emma. Een dikke eik geeft genoeg privacy voor hun memorabele  gesprekken. Ze kennen elkaar al vanaf hun eerste woordjes. Hun moeders zijn beste vriendinnen en ze wonen in dezelfde straat. De vader van Floris woont sinds één jaar in een appartement met zijn vriendin. Raar! Emma en Floris hebben al heel wat uren gepraat over de ruzies, de spanning, de beslissing én de gevolgen.

‘Floris, zullen we … binnenkort nog vrienden blijven?’ De stem van Emma aarzelt wat.

‘Tuurlijk! Waarom denk je dat nou?’ Floris klinkt zelfzekerder dan hij is, want zijn zachtbruine ogen schieten van links naar rechts. En dan kijkt hij toch weer naar die bultjes. Plots begint het wat in zijn onderbuik te kriebelen. Zijn hoofd schiet plots naar rechts en hij kijkt indringend naar de eik. Emma begrijpt er niets van.

‘Wel, omdat we … beginnen te puberen. Daarom!’ Ze trekt resoluut een pluk gras en gooit het in het sproeterig gezicht van Floris. ‘Ik puber niet, jij begint te zwellen,’ grinnikt hij zachtjes. ‘Floris, dit is een ernstig gesprek. Echt, ik weet niet goed hoe ik met mijn lijf moet omgaan. En zeker niet met jongens. Dus… jij bent ook een jongen, dus hoor je tot mijn probleemgebied.’

‘Die is goed,’ lacht hij, ‘nu ben ik voor jou ook al een probleemgebied.’

‘Voor wie nog dan?’

‘Tsja, mam weet ook niet goed hoe ze met mijn… buien moet omgaan. Ik vroeg haar vorige week wanneer ik me moest beginnen scheren en ze keek zoooo raar.’

Emma glundert en ze begint te giechelen. Dan barst een hikkende lachbui los en Floris lacht uitbundig met haar mee. Na een minuut biggelen de tranen over hun wangen en doet hun buik heerlijk pijn. Een tijd later gaat Emma languit in het gras liggen: ‘Floris, deze momenten moeten we eeuwig blijven houden. Die zijn van ons. Jij bent mijn beste vriend.’

Floris draait even met zijn stoer bruin vriendschapsbandje en kijkt naar haar lichtblauwe versie: ‘Emma, jij zal altijd mijn beste vriend zijn.’ Ze grinikken allebei, omdat dit hun grapje is.

‘Hey, ga jij ook naar die schoolfuif zaterdag?‘ Floris vraagt het nonchalant. ‘Goh, ik denk het wel. Ik weet alleen niet wat ik moet aantrekken,‘ zucht Emma. Floris moppert: ‘Soms ben jij een écht meisje. Wat maakt het toch uit? Draag een jeans en een T-shirt. Altijd goed. Het is onze eerste fuif en… ja, ik weet ook niet wat ik moet verwachten, maar ik hoop dat het een leuke boel wordt. Gewoon wat rondhangen, muziek luisteren en … ja, dat is het.’

‘Jaja Floris, en dan stiekem naar de meiden kijken en hopen dat ze voor je vallen.’ ‘Dat is nog te vroeg Emma. Ik wil geen gezeik. Meiden zijn gezeik.’

Emma zwijgt wijselijk. Een paar minuten blijft het stil en dan springt hij recht met zijn lange staken: ‘Ga je dadelijk nog mee naar het park?’ Emma heeft enorme zin om haar downhillen te oefenen met haar Enuff skateboard. Floris heeft haar al heel wat tricks geleerd en ze vindt het heerlijk. Dan denkt ze aan haar opwippende borsten-in-spe. Ze moet dringend een soort sportbeha of zoiets aan mam vragen. Dan kan ze voluit gaan. ‘Nee, ik heb nog een heleboel huiswerk. Maar ik zie je zaterdag!’ Emma kruipt stuntelig recht en ze voeren hun rituele handshake uit: met hun vuisten tegen elkaar botsen en dan meteen rechtsom draaien en weg.

***

‘Emma, hoe heet die kerel ginder? Jij kent hem toch? Wat een knapperd! Hij staat daar zo te shinen.’ De muziek staat loeihard en de tieners staan opeen gepakt in groepjes rond de lege dansvloer. Klasgenoot Jana kijkt haar met glinsterende groene ogen aan. Zoals gewoonlijk staan de jongens en meisjes apart naar elkaar wat te gapen en te staren. Sommige jongens wat achteraan waarschijnlijk door hun vele pukkels. Andere binken geven zichzelf een zogenaamde zelfverzekerde houding. Emma kijkt wat omlaag naar de kleinere Jana. Haar blonde krullen zitten perfect en ze heeft een korte rok met een glinsterend topje aan. Mét decolleté!

‘Huh? Ben jij op hem?’ vraagt Emma met grote ogen vanwege haar ongeloof. Ze kijkt naar haar vriendschapsbandje, dan naar Floris aan de overkant en dan weer terug naar Jana. ‘Ja, hij is zo cute met zijn sproeten.‘ Emma roloogt en zegt kortaf: ‘Hij heet Floris. Nog iets?’ Jana komt nog dichterbij om in haar oor samenzweerderig te ‘fluisterroepen’: ‘Ja, kan je hem niet naar hier brengen en mij voorstellen? Please?’ Emma beent meteen weg naar Floris en komt dan met hem terug. Hij bloost heftig. ‘Dit is Jana. Jana hier heb je Floris. En… ik moet dringend plassen,’ blaft ze en ze gaat met grote stappen naar het toilet.

Daar moet ze even bekomen en bekijkt zichzelf in de spiegel. In haar hals bespeurt ze rode vlekken, die ze nooit eerder zag. Haar hart bonst abnormaal. ‘Doe niet raar!’ roept ze hardop tegen haar evenbeeld. Ze spoelt haar polsen onder de stromende kraan en veegt haar handen af aan haar jeans. De letters op haar T-shirt flikkeren even op door het felwit licht:  R U SPECIAL?

Als ze terug naar de gymzaal wil, waar de fuif begint aan te zwengelen, houdt Thijs haar in de gang tegen. ‘Zin in een sigaretje schoonheid?‘ Zijn bruine krullenbol zit verward en zijn groene ogen staan wat raar. Zijn magere puberlijf maakt zich breed. Eigenlijk wil ze hem negeren. Ze aarzelt even, kijkt naar hem op en grijnst dan breed: ‘Waarom niet?’

***

‘Ben jij nu écht stom?’ Floris is buiten zichzelf van woede als hij Emma buiten ziet kotsen. ‘Blijf weg van die Thijs. Die deugt éééécht niet. Dat wéét je toch. Ik hoop dat je drie dagen ziek bent van zijn shit. Kom mee, mijn vader staat te wachten. Hij brengt je wel thuis.‘ Hij geeft haar zijn zakdoek om haar mond af te vegen en heft haar dan op zodat ze op zijn schouders kan steunen. Emma voelt zich te ziek om iets te zeggen. Ze huilt van binnen en van buiten.

***

Onrustig ligt Emma op haar bed te luisteren naar haar favoriete nummer van Ariana Grande ‘Into you’… Ze zingt zachtjes ‘till we cross the line...’ Haar blauwe GSM flikkert.

‘Ga je straks mee skateboarden?‘

Ze glimlacht. Floris.

‘Helaas niet. Nog 4 dagen huisarrest. Sucks.’

‘Olraajt. Tot dan!’

‘CU’

***

Met een blos op haar gezicht en enorm uitgelaten loopt ze buiten naar de garage: ‘Tot straks mam!‘ Ze heeft in no time haar skateboard slim op haar rug gebonden en fietst nu als een gek naar het park. Ze hoeft zich geen zorgen te maken over loszittende lichaamsdelen. Haar nieuwe sportbeha zit vrij strak en houdt alles onder controle.

Bij het skatepark aangekomen hijgt ze een beetje na van de inspanning, smijt haar fiets tegen een boom en doet hem op slot. Ze maakt haar spullen los en streelt liefkozend haar felblauwe Enuff met geometrische figuren. Prachtig toch? Ze hoort de jongens al joelen en lacht hardop. Dit heeft ze zo gemist. Ze draait zich om, wil naar Floris zwaaien en… dan stokt haar adem. Ze ziet Floris, die naast Jana stapt, die op ZIJN skateboard stuntelig verder hobbelt. Hij houdt haar middel vast. Jana gilt van plezier en Floris … kijkt haar aan in pure aanbidding.

Max – eén van de vaste skaters – ziet haar staan: ‘Hey Emma! Kom snel… Floris leert Jana..‘ Ze hoort de rest niet. Het bloed suist in haar oren. Eventjes denkt ze eraan om met stille trom terug te vertrekken, maar dan roept Floris haar: ‘Emma! Eindelijk ben je daar!‘ Ze wil naar hen toe lopen, maar haar benen lijken van rubber. Dan kijkt Jana om, wil naar haar wuiven, tuimelt naar voren en smakt op de grond. Iedereen houdt even de adem in, maar dan steekt Jana een duim omhoog. Floris zit al naast haar om haar terug recht te helpen en wat onhandig te knuffelen.

Emma haalt diep adem en stapt dan quasi nonchalant naar het groepje toe. Max nadert haar slungelig en geeft een handshake. Hij bloost onder zijn peper-en-zout kleurig haar: ‘Chill dat je terug bent. Ik… we hebben je gemist. Wil je dat ik je vandaag wat tricks leer?’ Emma knikt droog. Max lacht: ‘OK, je hebt al jouw stuff mee? Helm, bescherming? Dan ben je klaar voor de Madonna! Die past zooooo bij je.’ ‘Hoe bedoel je Max?’ Floris is samen met Jana bij hen komen staan en vraagt het nogal nors. ‘Floris, dat zie je toch! Ik vind Emma de nieuwe Madonna met gitzwart haar. Mooie meid én stoer!‘ Floris trekt grote ogen en Emma lacht als een boer met kiespijn.

Floris steekt zijn hand uit voor hun handshake en Emma beantwoordt die slapjes op automatische piloot. Dan schraapt ze haar stem: ‘Ahum… zo, ik wist niet dat jullie een stel waren. Jana, waarom heb je mij dat niet verteld op school? Dat vind ik zoooo laag!’ Jana sputtert tegen: ‘Floris wou het je zelf vertellen. Dus moest hij wachten tot… tot vandaag dus.’ Floris wil zich verontschuldigen, maar Max onderbreekt hen ongeduldig: ‘Komaan Emma, ik ben er klaar voor. Durf jij?’ Emma zet haar meest arrogante gezicht op naar Floris: ‘Helemaal klaar!‘

***

‘Emma, je hebt het zoooo onder de knie. Jij bent een moordgriet!’ Max zit naast haar op de halfpipe en hun benen bungelen over de rand. Floris is net met Jana vertrokken met de fiets… hand-in-hand. Om te kotsen! Verstrooid antwoordt ze: ‘Wat bedoel je?’ Max ziet wat bleek ‘Ik weet niet of je… zin hebt om… wel, misschien morgen eens een pizza te eten? Of naar de film te gaan? Of wil je liever nieuwe tricks leren? Of… nou ja, gewoon.’ Emma bekijkt grondig het gezicht van Max. Superlieve jongen, een beetje nerdie, maar dat is OK. Ze bekijkt ongegeneerd zijn lijf. Gespierd. Dan denkt ze terug aan de sproeten van Floris. Haar maag trekt samen.

De wenkbrauwen van Max gaan de hoogte in: ‘Of vind je mij maar niks? Je zegt niks. Aha… was jij samen met Floris dan?’ Té snel antwoordt ze: ‘Nee! Floris is gewoon een vriend. Wij kennen elkaar gewoon al lang. Da’s alles. Wat vroeg je net? Pizza? I’m in!’

***

‘Emma, ik zit onder onze eik.’

‘Waarom?’

‘Gewoon… een ernstig gesprek :-)’

‘Huiswerk.’

‘Plse!’

‘OK dan’

***

‘Ha, daar ben je. Ik was al bang dat je niet zou komen,’ Floris staat recht uit het gras en steekt zijn hand uit, maar Emma negeert het gebaar en gaat zitten. Floris gaat beteuterd naast haar zitten: ‘Ben jij kwaad op mij?‘ Emma gaat op haar rug liggen en sluit haar ogen. Zo hoeft ze zijn ogen niet te zien: ‘Ja!’ ‘Omdat ik met Jana ben?’ ‘Nee Floris, omdat jij mij dat niet verteld hebt…. als beste vriend. Ik vind je achterbaks. Durfde jij dat niet te vertellen?‘ Floris zucht diep: ‘Op de fuif gromde je al toen ik bij Jana ging staan. Ik wou het je persoonlijk vertellen. Niet makkelijk, omdat JIJ huisarrest had. Weet je nog wie je heeft thuisgebracht toen je zo nodig je met Thijs moest inlaten? Ja, IK! Als beste vriend.‘

Een stilte valt tussen hen beide en ze horen het ritselen van de bladeren boven hen. Emma friemelt even met haar vriendschapsbandje en schraapt haar keel: ‘OK, ik zie jouw punt. Het spijt me.’

Floris lacht opgelucht: ‘Oef, dat lucht op. Mag ik dan jouw raad vragen? Als beste vriend?’ ‘Doe maar ‘loser’!’ ‘Emma, dit is een ernstig gesprek en ik zit met een ‘probleemgebied’. Ik ben nu twee weken met Jana en we hebben gezoend.‘ Emma voelt een virtuele stomp in haar maag en vraagt met een klein stemmetje: ‘Was het lekker?’ ‘Héél lekker.’

Hij zwijgt even en aarzelt dan: ‘Als meisje kan je mij advies geven: wanneer mag ik wat… aan haar joekels voelen?’ Emma veert recht: ‘Wat!’ ‘Ik zal je dadelijk ook raad geven over Max, maar wanneer kan het? Ik wil niet té vroeg, maar ook niet té laat. Wat denk je?’ Emma gaat terug liggen: ‘Waarom denk je dat ik met Max ben?’ ‘Komaan! Jullie zijn samen pizza gaan eten en naar de film. Iederéén weet dat jullie een stel zijn. Trouwens, Max is de tofste gozer, die ik ken. Wat een kanjer!’ Emma lacht zuur: ‘Ja, hij is een kanjer.’ Slim voegt ze eraan toe: ‘En hij zoent hemels! Ik denk niet dat geen enkele andere jongen zoooo kan zoenen.’ Nu veert Floris recht: ‘Oh neen?’ ‘Neen, Max is de allerbeste zoener van de hélé wereld!‘ pocht ze. Floris buigt zich over haar en zoent haar intensief. Emma zoent gretig verbaasd mee… en haar buik kriebelt tegen 200 kilometer per uur.

Plots stopt Floris: ‘Zo, dat wilde ik even uit de wereld helpen. Emma, ik bedoelde er niks mee. Ik wilde laten zien wie de beste zoener van de wereld is. Dat was gewoon ‘als beste vriend’. Floris gaat terug liggen. Emma opent haar ogen en kijkt even opzij. Hij heeft vuurrode wangen. Zijn sproeten vallen nu nog meer op. ‘Ja, ik voelde ook niks,’ zegt ze zacht, ’toch zoent Max beter.‘ Floris kreunt inwendig. ‘OK, you win.’

‘Trouwens, Emma? Zullen we vrijdagnamiddag… na school … met zijn vieren iets doen? Naar het shoppingcentrum? Of een gigantisch ijsje gaan eten? Dat zou toch tof zijn?‘ Emma knijpt haar ogen samen en knijpt de woorden uit haar keel: ‘Doen we. Ik moet nu écht weg.’ Zonder hun handshake draait ze zich om en gaat haar thuis binnen.

In haar kamer zet ze meteen het nummer ‘One Last time’ van  Ariana Grande op. Ze ligt op het bed, huilt zacht en zingt: ‘But I got nothing here without you…’  ‘Baby I don’t care if you got her in your heart, all I really care is you wake up in my arms…’ Na de song kijkt ze naar haar vriendschapsbandje, trekt het giftig uit en gooit het door het raam de tuin in. Het dwarrelt even met de wind mee en valt neer enkele meters middenin de madeliefjes voor hun eik.