Voor de eerste keer ga ik op stap als redactrice voor het fonkelnieuwe Borgerblad. Mijn idee: op de grens van Borgerhout wandelen. Als we een tof huis zien, bellen we aan en vragen om binnen te komen. Samen met fotografe Tine Schoemaker hebben we meteen prijs bij een fantastisch gezin. Hier lees jij mijn eerste artikel. Ik hou van dit vrijwilligerswerk!
Ben jij ook benieuwd naar de bewoners van Borgerhout? Wij ook! We stappen langs de grens van ons district, bellen lukraak aan en ontdekken zo onze Borgerburen.
Helga en Ahmida
In de Luchtvaartstraat zien we Helga aanbellen. ‘Ken jij de bewoners?’ vraag ik. Een grote grijns. ‘Ja, ik woon hier, maar ik ben mijn sleutels vergeten. Kom binnen.‘ In het knus interieur wonen spraakwaterval Helga en haar Marokkaanse man Ahmida.
Helga onthaalt 17 jaar kindjes en pedicuurt sinds 4 jaar. ‘Wij wonen hier 28 jaar met veel plezier. Onze dochters Malika en Shayma zijn het huis uit; zoon Younes studeert en woont nog hier. Dadelijk komen de kleinkindjes Amélie en Milou op bezoek.’
Buurt zonder racisme
Ondertussen komt Ahmida erbij zitten en kijkt Helga liefdevol aan als zij vurig vertelt. ‘We wilden vooral in een plezante buurt wonen, waar je bij de buren kan aanbellen voor een bus melk. Als gemengd koppel zochten we een buurt zonder racisme. Wij willen hier nooit meer weg. Leuke mensen, goede mobiliteit en naast het Te Boelaer park met veel activiteiten.‘
Passie
De oogjes van de rustige Ahmida blinken: ‘Ik werk als proces operator bij Umicore en dat geeft veel verantwoordelijkheid. Het ploegenwerk combineren met mijn passie voor voetbal is soms moeilijk. Nu ben ik trainer bij KFC Nijlen – onze zoon sjot daar. Vorig jaar heb ik heel wat uurtjes geklopt als jeugdcoördinator bij Lyra. Vaak houden vrijwilligers achter de schermen een club recht.’
Help, mijn huis zakt in!
Helga verhaalt verder: ‘Voordat we dit huis kochten, huurden we de bovenverdieping. Heel klein, maar knus. Boven het bad hadden we een blad gemaakt. Dat konden we naar beneden scharnieren en zo hadden we een aanrecht. Een oud vrouwtje huurde de benedenverdieping. Toen de eigenaar overleed, erfde zij dit huis. Ondertussen was ik zwanger van ons 2de kindje en wilden we iets groter. Onze onderbuurvrouw verkocht het huis aan ons. Oef! Na een paar maanden begon onze buurman te verbouwen. Gelukkig stond ons dochtertje nét buiten. De buurman lag met zijn been onder het puin en die hebben we daar onderuit getrokken.‘
Plastieken hof
Helga moet niet lang nadenken over haar favoriete plekje in huis: ‘Mijnen hof! Zodra het weer het toelaat zit ik in ‘mijn salon’. De kindjes spelen zo graag buiten. Maar je krijgt gauw een modderpoel. Dus hebben we grasmatten aangelegd.‘ Ahmida lacht: ‘Ja, ik vroeg aan mijn dochter om den hof te stofzuigen en ze dacht dat ik zwansde.‘
Ik voel me Borgerhoutenaar
Helga: ‘Als mijn vrienden vroeger zeiden: ‘Gij woont in Borgerokko!’ dan moest ik mij precies verdedigen: ‘Ik woon wél aan de kant van het vliegveld hee!’ Waarom eigenlijk? Ik hou van de geuren en kleuren. De verschillende culturen vind ik boeiend. Ik zie mij nergens anders wonen.’
Gouden raad
‘Probeert samen te leven.’ antwoordt Helga gedecideerd. Ahmida knikt: ‘Leven en laten leven.‘
Weet jij de grens liggen?
Dankzij een tip van Helga vond ik een grenssteen tussen Borgerhout en Deurne.
Borgerblad
Wil jij nog meer artikeltjes lezen uit het Borgerblad? Je kan hier klikken om de krant digitaal te lezen.
Bedankt! Voor het volgende interview weet ik niet of ik west- of oostwaarts trek. Hangt van mijn gemoed af 😉
Leuke insteek! Ik woon in Oud-Berchem dus dat is eigenlijk vlakbij. Ik ben benieuwd naar volgende interviews!