Vriendinnen onder elkaar…
Minstens maandelijks komen we bij elkaar: de vrouwenavond. Lekker kletsen, smikkelen, wat drinken en vooral bijpraten (very SATC!). Over de mannen, de kids, het werk, reisverhalen en vaak ook over…. onze poetshulp. Zelf heb ik sinds 5 jaar een fijne, Poolse dame, die ik volledig vertrouw. En dat vind ik de allerbelangrijkste waarde. Want – eerlijk is eerlijk – deze dames en heren zorgen ervoor dat we meer ‘kwaliteitstijd‘ krijgen of doen taken, die wij (vooral ik) niet graag doe. Ik ken ook heel wat verhalen (ook van mezelf), waar de poetsdame het niet zo fraai heeft gedaan.
Competentiegids
Waarom eens niet de beide kanten laten zien??? Ik heb nog altijd de idee om 10 verhalen in boekvorm te gieten. 5 kanten vanuit de poetshulp en 5 vanuit de ‘vraagzijde’. Uiteraard wou ik er nog een competentiegids aan plakken (het kan voor mij nooit goed genoeg zijn natuurlijk…). Wat verwachten we van een goeie poetshulp? Welke kennis, vaardigheden en houding? Hoe en waar vind je jouw poetshulp? En even belangrijk: hoe kunnen wij – als klanten – een fijne werkomgeving voor hen creëren? Dat vergeten we vaak bij ons ‘geklaag en gezaag’…
Een boek of forum: pakkende poetsverhalen?
Ondertussen wil ik het houden bij korte verhalen. Mooie, schrikwekkende, ontroerende,… kortom: pakkende poetsverhalen. Alleen kreeg ik tot vandaag verhalen van de ‘vraagzijde’ en geen enkele van de poetsdames/heren… en dat vind ik dan niet eerlijk… Toch? Waarschijnlijk heb ik zelf te weinig moeite gedaan of niet goed gezocht… of mijn bedoeling foutief verwoord. Misschien kan dit forum een startpunt betekenen om verschillende kanten te laten zien… wie weet?
Van 2 vriendinnen heb ik alvast verhalen te pakken: eentje hemels en eentje hels.
Mijn vriendin start haar hels vertelsel (deel 1)
‘Onze poetsvrouw hadden we ingehuurd via onze boekhoudster, die zelf heel correct en streng is. Ik had dus alle vertrouwen in haar keuze. Wij zijn altijd heel meegaand geweest in onze poetsvrouw. Als ze hoofdpijn had of de kindjes waren ziek, dan mocht ze meteen naar huis. ‘Haal die uren maar op een ander moment in.’ En dat liep allemaal goed. Zij poetste ook goed.
Op vakantie
Op een bepaald moment zijn we met vakantie gegaan in augustus van dat jaar (2006). En wij hadden haar gevraagd of zij voor de poezen wou zorgen. De tijd, die ze hieraan besteedde, moest ze dan minder poetsen. We hebben haar dan een sleutel gegeven. We hebben ook gevraagd of ze de brievenbus wou leegmaken. We komen thuis van vakantie en mijn ouders waren hier geweest. Zij wilden ons verrassen om thuis wat klusjes te doen en dan was dat leuk voor ons als we arriveerden.
De was
Toen we thuis waren belde mijn mama en zei ontzet: ‘Hoe dat jij zo kunt vertrekken op vakantie… dat versta ik niet!‘. We beginnen te babbelen en ze vertelde me dat de wasmachine instak toen ze binnenkwam tijdens ons verlof. De machine stak vol en ervoor lagen nog 2 hopen was. ‘Maar dat is niet!‘ riep ik, ‘al mijn was was gedaan!‘. We hadden een hele discussie. Mijn mama zei toen: ‘Het doet er niet toe, ik heb al de was eruitgehaald, want de poetsvrouw was er op dat moment. Ik heb haar toen nog gezegd dat ik niet snapte hoe jij zo kon vertrekken. Dus ik heb de was meegepakt naar mij thuis en die opnieuw gedaan en gestreken.’
Vestje met oortjes
Mijn mama heeft vroeger altijd ‘gediend‘, dus die strijkt zelfs plooien in een onderbroek… ‘Ja,’ zegt mijn mama, ‘ga boven maar es kijken, want de vestjes van de kindjes hangen aan de kast.’ ‘Huh?’ zeg ik, ‘mama, er hangen helemaal geen vestjes aan de kast.‘ We beginnen terug te discussiëren aan de telefoon. ‘Dat vestje met die oortjes aan die kap...’ begint mijn moeder weer. ‘Maar,’ weerleg ik, ‘mijn dochter heeft helemaal geen vestje met oortjes...’. Toen begon het ons te dagen dat mijn mama niet ‘mijn was’ maar de was van mijn poetsvrouw heeft gedaan.
Goe geregeld…
Mijn poetshulp was dus ‘haar was’ bij mij thuis komen draaien. Dat vind ik nog allemaal OK. Stel dat haar wasmachine stuk was, dan heb ik daar totaal geen probleem mee. Maar het feit dat ze dat niet tegen mijn mama zei en stond toe te kijken, terwijl dat mijn mama HAAR was uit het wasmachine haalt en meeneemt… Grrrrrrr! Voordat we terug thuis kwamen, heeft de poetsvrouw al die bakken met strijk en volle gestreken kapstokskes mee naar haar eigen huis genomen.
De confrontatie
Ik heb dan meteen naar mijn boekhoudster gebeld, omdat mijn poetshulp die dag daar aan het kuisen was. Ik vroeg of ik mocht langskomen. Ik ben meteen naar daar gegaan en haar geconfronteerd met het verhaal. Ze antwoordde dat haar wasmachine inderdaad stuk was en ze durfde dat niet te zeggen. ‘Had me meteen gebeld of een SMS gestuurd, je weet dat er veel kan bij ons, maar dit vind ik echt niet kunnen! Dit moet je goedmaken naar mijn moeder toe.’ Dat heeft ze dan nooit gedaan…
Het verhaal wordt erger… veel erger!
Wil jij het vervolg lezen? Dat verschijnt héél binnenkort :-). Heel erg benieuwd? Abonneer je en als eerste krijg je melding van de nieuwe blog…
Oproep naar pakkende poetsverhalen (ook langs de kant van de poetshulp!): ontroerend, vriendschappelijk, ondersteunend, hartverscheurend, integer, kwetsend,…wil jij jouw ei kwijt? Stuur me een privémail (chrisje.stultiens@gmail.com) en we praten verder.
Laat een reactie achter