Weer een boek van een duo! Het Zweedse echtpaar Sjöwall en Wahlöö verklappen hoe ze werken (héhé). Hun thrillers legden de ‘fond’ voor de latere vele Zweedse auteurs zonder macho redders. Ze zijn vooral fier op hun kritische noot naar de maatschappij. Een ontdekking!
Sjöwall en Wahlöö
Maj Sjöwall en Per Wahlöö hebben de misdaadreeks rond Martin Beck geschreven en uitgegeven tussen 1965 en 1975. Kort daarna overleed Per Wahlöö. Na wat opzoekwerk ontdek ik dat ze hun boeken schreven tijdens lange, warme zomeravonden als hun 2 kinderen in bed lagen.
Martin Beck
In de 10-delige reeks rond speurder Martin Beck wil het echtpaar de Zweedse samenleving aan de kaak stellen. De eerste 3 boeken zijn misdaadboeken zonder meer. Hoofdpersonage Martin Beck heeft een slecht huwelijk, is maagpatiënt en kampt met depressieve buien. Geen superheld dus! Vanaf het 4de boek krijgt het privé-leven van Martin Beck een centrale rol en spuien ze kritiek op de politie en de vreemdelingenhaat. Deze twee elementen zorgden voor een innovatieve en controversiële insteek. De boekenreeks is in 2003 terug uitgegeven en meermaals verfilmd.
Plot: De vrouw in het Götakanaal
Speurder Martin Beck heeft een flets huwelijk en hanteert een ongezonde levensstijl. Als het lijk van een meisje wordt opgebaggerd en de lokale politie geen idee heeft over haar identiteit, halen ze Beck erbij. Pas na drie maanden komt Beck achter de naam van deze Amerikaanse, die als toeriste op een boottocht zat. Daarna duurt het nog eens maanden voordat ze op de foto’s en filmbeelden van tientallen passagiers een mogelijke dader ontdekken. En dan begint het kat-en-muis spelletje.
Mijn verdict
Na een tijdje heb ik pas door dat het verhaal zich afspeelt in de jaren zestig. Dat verklaart de traagheid van het verhaal… en dat doet eens deugd! Ik las nostalgisch over:
- telefoontjes naar de USA aanvragen via een operator
- telegrams
- het typen van een brief in 4,5 uur
- 10 dagen wachten op een antwoord
- telex-berichten
Waar is de tijd naartoe dat ik nog ponsbandjes typte voor de telexmachines. In herinner me de intrede van de fax – wie gebruikt die nog, behalve de politie? – nog haarscherp. Vooraf belde de verzender om mij te waarschuwen dat ik een telefax konden verwachten. Oei! Dan diende ik de inkt in de machine te gieten en na 6 minuten had ik een document. Eerst effe laten drogen en klaar! Echt…
Terug naar het boek! Door de langzaamheid krijg je een gedetailleerde beschrijving van de feiten, het onderzoek en de karakters. Je duikt in het verleden en je merkt ongelooflijke verschillen met de huidige snelle maatschappij. Even wegdromen (letterlijk ‘weg’) van de haast, druk, stress en streven naar resultaten.
Praktisch
Ja, ik ga de vervolgverhalen van Beck lezen. Zeker weten. Een ontdekking!
Laat een reactie achter