Weer vijf geestige meningen, die kunnen tellen ;-)

Gestaag spits ik mijn oren en hoor ik smeuïge uitspraken en geestige meningen. Helaas vergeet ik ze soms te noteren, maar hier heb ik er weer vijf om van te smullen. Lees en grijns.

Interland

Bij de verhuis van onze loft naar ons klein appartementje én verhuurstudio konden we alles niet kwijt. Daarom hadden wij – voordat de verhuiswagen kwam – alles netjes opgedeeld in drie zones. Voor de helpers legde mijn man Dirk uit hoe de verhuiswagen moest ingeladen worden: ‘We moeten eerst naar de Britselei, dan naar kelder van de Huidevettersstraat en tenslotte naar Shurguard‘. Ons Eline haar wenkbrauwen gaan de hoogte in: ‘Naar Stuttgart???’

Haremloos

In Istanbul bij het Topkapi paleis vraag ik aan Dirk: ‘Zeg, gaan we ook een ticketje kopen om de harem te bekijken? Hiervoor moet ge apart bijbetalen.‘ Dirk roloogt: ‘Waarom? Daar zijn geen vrouwen meer…’

Op het werk vertelde hij ook dat hij niet extra wil betalen om een lege harem te bezichtigen. Zijn collega’s proberen hem toch te overtuigen: ‘Maar ge kunt u ter plekke die 1000 vrouwen dan toch voorstellen…‘ Dirk: ‘Dat kan ik vanaf hier ook.’

Een tweede leven

Dirk en ik praten over de diverse geloofsovertuigingen. Dirk: ‘Als ik – zoals in India – mocht terugkomen voor een tweede leven, zou ik kiezen voor een gezin met 11 kinderen.‘ Ik: ‘Moet ge niet met mij overleggen hoeveel kinderen we samen willen?’ Hij terug: ‘Wie zegt dat gij een tweede leven krijgt?’

2dehands perikelen

Bij onze verhuis is het heel duidelijk dat we een deel van onze spullen moeten wegdoen. We hebben heel wat op 2dehands staan. Dirk kreeg reactie via mail:

‘Meneer, ik heb interesse in de archiefkasten, maar afhalen lukt niet. Ik bezit enkel een Vespa.‘ Dirk antwoordt terug: ‘Ik heb zelfs geen vespa, maar ik weet wel hoe je een camionette kan huren bij all car rent.’ ‘Oei, dan moet ik iemand zoeken met een rijbewijs.‘

Bliep bliep

Een aantal jaar geleden waren we met goeie vrienden op vakantie in de Dominicaanse Republiek. Gezien het tijdsverschil zette ik het geluid af van de GSM als we gingen slapen. Op een morgen zet ik het geluid terug aan en krijg ik een waterval van berichtjes en bliep blieps. Dirk roept vanuit de badkamer: ‘Zeg, wat is er gebeurd in België?‘ Ik mompel: ‘Niks.’ Hij komt naar de slaapkamer: ‘Maar allee, zoveel berichtjes. Dat zal wel iets serieus zijn.’ Ik weer: ‘Helemaal niks.’ 

Gewassen en gestreken trekken we naar de ontbijtzaal. Daar zitten Viviane en Marc ons op te wachten met een cadeautje op tafel: ‘Gelukkige Verjaardag Chrisje!’