Tijdens onze 6-weekse Afrika-reis hebben mijn man en ik inspirerende mensen ontmoet. Prachtige personen, waarbij ik me heel klein voel. Mensen met een missie. Ik wil je ze graag voorstellen.
Ma
Als we in Arusha Tanzania aankomen met onze truck, kamperen we in Meserani Snakefarm. Jawel, in een slangenpark. Ik was niet meteen wildenthousiast, want slangen zijn niet mijn favoriete beesten. Totdat we een pintje gingen drinken en ‘Ma’ (spreek uit ‘moh’) leerden kennen.
25 jaar geleden vluchtten ‘Ma’ en haar man BJ met hun zonen vanuit Zuid-Afrika naar Tanzania en ze vonden grond om hun droom waar te maken: een slangenpark.
Eerst bouwden ze de kooien voor de slangen, daarna de kliniek en tenslotte hun woonst. Na een aantal jaar vroeg een tourgids om op hun grond te kamperen. Meteen ging een lichtje branden.
Nu dient de opbrengst van de camping, bar, winkel en garage voor het onderhouden van 45 personeelsleden en de gratis kliniek. Sterker nog, als ze een patiënt niet kunnen behandelen, sturen ze hem/haar verder naar het hospitaal… op hun kosten.
En ze doen nog meer:
- Ze sturen werkstudenten door het land en informeren zo de Masai over hoe slangenbeten voorkomen en behandeld moeten worden (geen bezweringen, maar meteen naar de kliniek komen);
- Ze kopen jonge acaciabomen aan, die de Masai gratis kunnen afhalen en op hun grond planten (schaduw!);
- Ze organiseren werkgroepen en installeren met een expert zonnepanelen in de omringende dorpen;
- Ze bouwen samen met de Masai hutten, zodat ze een winkel kunnen uitbaten (in plaats van hen geld te geven voor hun onderhoud);
- Ze hebben 4 weeskinderen opgenomen in hun gezin.
Maar hun kliniek, waar ze niet alleen slangenbeten behandelen, maar ook alle andere breuken en wonden, blijft hun kerntaak.
Ma vertelde ons over het jongetje, waarbij ze zijn onderbeen moesten afzetten. De ouders waren heel lang onderweg naar de kliniek, zodat zijn been niet meer te redden viel. Ze kochten een prothese voor hem. ‘
Ze kijkt ons lachend aan: ‘You know how little children put everything in their mouth?’ We knikken. ‘Well, this girl put a puff adder in her mouth.’ Ze haalt foto’s boven… Vreselijk, maar door de behandeling ziet de peuter er terug normaal uit.
Wat zei ik? Ma is een heldin! Met wijsheid in pacht… kijk maar naar haar Life Quote.
Verpleger in Malawi
Aan het meer van Malawai gaan we op bezoek bij een kerk, school en het kleine hospitaal. Of eigenlijk een paar behandelkamers.
De verpleger, die 24/7 dienst heeft, vertelt ons trots dat hij gratis HIV/malaria medicatie geeft aan patiënten. Hij informeert de lokale bevolking hierover en oh ja, hij begeleidt alle bevallingen.
Ik vraag hem waarom hij voor zijn job heeft gekozen. Hij grijnst breed en vertelt dat hij eigenlijk iets anders wilde doen, maar een vriend zat in deze studie.
Marian
Eén van onze medereizigers door Afrika is de Nederlands/Belgische alleenstaande Marian. Een schat van een vrouw met 6 kinderen én 12 pleegkinderen, waarvan 2 nog thuis wonen. Vaak zorgt ze voor pleegkinderen met een handicap of met een gedragsstoornis.
Om deze reis te maken, heeft ze hulp ingeschakeld thuis. Dezelfde Afrika-reis had ze al eens meegemaakt, maar ze wou samen met haar jongste zoon Joram het moois nog eens ervaren.
Een dame met een fantastisch gevoel voor humor, direct, avontuurlijk, met een hart van goud en geweldige ‘dance moves’. Ik denk nog regelmatig terug aan onze gesprekken met een pintje erbij.
Topmadam!
Laat een reactie achter