We willen al een paar jaar een veiling meemaken op de Vrijdagmarkt in Antwerpen. Hoog tijd om er werk van te maken. En weet je wat? We zijn fan en gaan terug 😉
Hoe werkt het?
Het is een druilerige dag. Heel wat spullen staan in de drupregen. Ik zie een tentje met een paar mannen en een laptop. Bingo! Ik vraag hoe de veiling eigenlijk werkt.
De man antwoordt in plat Antwaarps met een grote glimlach. ‘Awel, madammeke, je mag rondkijken binnen den draad en vanaf tien uur beginnen we te roepen. We beginnen met een startbedrag en als we geen kopers hebben, zakt dat bedrag. En je kan mee bieden. Je moet ook 20 % veilingkosten betalen. Als je tien euro hebt geboden, betaal je dus twaalf euro. Als je duizend euro biedt, betaal je twaalfhonderd,‘ lacht hij. ‘Zoveel geld heb ik niet bij me,’ antwoord ik beleefd. ‘Voor duizend euro koop je heel het plein!‘, buldert hij.
Later leer ik van de omstaanders dat iedereen spullen kan brengen om te veilen. ‘Je moet vroeg uit jouw tram, want je biedt ze aan tussen zes en zeven uur ’s ochtends,‘ verkondigt een meneer naast mij, ‘van de mannen in de tent ontvang je een lotnummer.’
De veiling
Om kwart over tien stapt een koppel over de markt. ‘Iedereen uit de carrè!‘, roept de blonde dame fel. Huh? Alle spullen staan opgesteld op het plein en daarrond hangt een draad. De carré dus. Haar partner – met microfoon – blijkt de veilingmeester. ‘OK, jullie hebben het gehoord, iedereen achter den draad!’
Mijn man en ik hebben twee spullen gespot: een pianokruk en een barometer. We weten dat de veiling tot 13 uur duurt. Maar het gaat snel… heel snel. En ik leer meteen dat de veilingmeester meeste spullen voor één euro (één euro twintig cent dus) verkoopt. Interessant!
Vrijdagsmarkt: plek om te babbelen
Terwijl we wachten op de verkoop van ‘onze’ artikelen, raken we meteen in gesprek met een heer naast ons. Hij vertelt meteen dat hij al jaren naar de Vrijdagmarkt komt vanuit de Kempen. Hij kent de veilingmeester en al zijn assistenten en na de verkoop, gaat hij samen met hen een koffie drinken.
Even later vraagt een dame naast ons hoe de veiling werkt. We geven haar de uitleg, die we zelf kregen. ‘Ik ben van Gent,’ vertelt ze, ‘en dat is hier zo tof. De jongen naast mij heeft net die hele tafel met boeken gekocht voor een prikje. Hij haalt alle interessante boeken eruit en laat de rest liggen. Ik ben al zo zenuwachtig in jullie plaats om te zien of jullie de barometer kunnen kopen.’
Inderdaad, als de veilingmeester in ongelooflijk snel tempo de boeken en spullen naast de barometer verkoopt, zijn we in de war. Hij snelt verder aan een andere tafel. Huh? Blijkbaar heeft hij de barometer ingedeeld bij een ‘varia-lot’ en het is ons niet duidelijk wie dit lot heeft gekocht. Of iemand dit lot überhaupt heeft gekocht.
Een aantal omstaanders beginnen in het ‘varia-lot’ te graaien en nemen spullen mee. We zien een meneer, die de barometer vastneemt én vasthoudt. Mijn man haast zich naar hem en vraagt naar de barometer. ‘Ik ben doof,‘ antwoordt die met vaste stem en blijft de barometer vasthouden. Ooowkeej.
Luister even mee
Gratis
Alle ‘nieuwe’ eigenaars van de spullen halen meteen hun eigendom van de markt. Alles wat blijft liggen, mag je gratis meenemen. Daarna komt de vuilkar om de rest op te ruimen.
Tip: je kan héééél wat goeie boeken of tijdschriften voor een kleine prijs kopen of voor niks ophalen.
Te duur?
Enneuh, ik ben blij met mijn nieuwe pianokruk. Alleen had ik die voor de helft van de prijs kunnen kopen. Bij de startprijs van twee euro stak ik enthousiast mijn hand op, terwijl er geen andere bieders waren. Ik had voor één euro (ja, één euro twintig) mijn kruk kunnen kopen. Volgende keer beter. Volgende vrijdag dus 😉
Laat een reactie achter