Zomerverhaal met koude rillingen: F**cking zomer!!

Verhaal voor Schrijven Online

Ik ben een freaky feedback madam! Voortdurend wil ik bijleren en mijn haperend schrijven verbeteren… Daarom neem ik wat risicootjes en doe ik af en toe mee aan een verhalenwedstrijd. Niet om te winnen (ahum!), maar vooral om opbouwende feedback te krijgen van échte schrijvers. Jullie mogen altijd jullie recht-voor-de-raap commentaar geven… Voor mij betekent elke reactie een klein en fijn kadootje! Hieronder krijgen jullie mijn ‘raar’ zomerverhaal… Enjoy!

Zomerverhaal: F**cking zomer!!

Grijze plassen naast onze lome ligzetels. De kletsende pijpenstelen proberen in het terrashout te dringen.  Ik zucht heel diep, adem nog eens in en blaas traag mijn warme adem uit. Ik laat een ‘mist’ wasem op de raam achter. Met mijn mollige vinger teken ik een kinderlijke bloem. ‘Ha!’ roep ik luid tegen mezelf en… ja… tegen wie?  ‘daar dromen jullie niet van hee… Zo’n zielige zompige zomer.’

Abrupt draai ik me een kwart naar het andere raam met zicht op ‘onze’ straat. Losstaande huizen met kleinburgerlijke tuintjes. Middelgrote wagens op de oprit met grijze steentjes. Bij ons staat een ‘automatiek’ te blinken! Paps vindt het de allerbeste uitvinding ooit. “GEEN KRAAAAAMPEN MEER IN DE FILEUH!!” zingt hij vaak ’s avonds aan tafel. Dan grijnst hij tandpastabreed en begint een ’tafeldansje’ Doet alsof hij in de wagen zit en zet de virtuele Passat in 1ste, 2de en 3de… ‘NOOIT MEER SCHAKELEN‘ En dan zijn heen-en-weer wiegende wijsvinger ‘NO NO NO!’… Idioot!

Daar komen ze, mijn duffe buurmeisjes! Ik duik snel weg, zodat ik hen stiekem achter het gordijn kan bespieden. Met hun stomme regenlaarsjes – in het roze godbetert! Allebei dragen ze een felgekleurd regenjasje van ‘Hello Kitty’… Djiezus! Ondanks alle regendruppels schateren ze het uit en rennen naar … Tsja, naar waar? Natuurlijk ben ik wéér niet uitgenodigd. Hmmm. Waarschijnlijk spurten ze naar een binnenspeeltuin (veel lawaai!) of de bioscoop in het dorp (truttige tranenfilm).

Pffffftttt…. Perfect regenweer om wat muziek te beluisteren. Ik grinnik boosaardig… Zoek ‘Savoy Brown  – I’m tired’ en laat de luidsprekers loeien. Ik wieg melancholisch mee. Mams komt dadelijk binnengestoven van de buurtwinkel en zal me weer meewarig aankijken. ‘Zusje, je bent véél te jong voor deze depressieve muziek. Zet toch eens iets vrolijks op.’ Dan kijk ik haar staalhard aan. ‘Mama, deze muziek laat alle leeftijden huilen…‘ Dan zal ze een traan wegpinken… Nét goed! Daar komt ze binnen met haar boodschappen. “Hey lieverdje, ik duw je rolstoel wel naar de keuken en dan kan jij proeven van mijn kookkunst. Kom!“