Je kent het wel… dat verhaal bij de feestjes. Van die gênante verhalen. De monden van de omstaanders vallen open. NEE! Jawel, wij hebben een aantal verhalen, die we nooit vergeten. Hier komt eentje. Lees en huiver (lichtjes).
Ondertussen ergens in Engeland…
Samen met een aantal collega’s zit ik te smullen in een restaurant ergens in Engeland (het verhaal speelt zich af in de verleden tijd… ettelijke jaren terug en ik kan me de plaats niet meer herinneren). Samen met UK vakgenoot Andrew geef ik enkele dagen opleiding voor leidinggevenden en het etentje ’s avonds dient vaak om een (nog sterkere) band te smeden.
Mijn GSM trilt, ik kijk naar het scherm en glimlach: ‘Mijn man,’ en ik neem op. Meteen hou ik de telefoon wat verder van mijn oor, want Dirk heeft stress en roept luider dan normaal. Véél luider. Mijn tafelgenoten fronsen. ‘Ik ga even naar buiten,’ fluister ik onnodig.
De verbouwing
Apetrots waren we op onze loft. We woonden op de 9de verdieping in Borgerhout met een fantastisch terras én uitzicht. Maar we wilden méér. Een ultra strak en vooral heel open interieur. Geen gordijnen, geen muren, veel transparantie. Verbouwen dus!
En als je begint te verbouwen, houdt het vaak niet op. Ook bij ons niet. Nieuwe keuken, nieuw toilet, nieuwe vloer, nieuwe haard, nieuwe ramen, … You name it. En eindelijk, uiteindelijk, kan je bijna gaan verven. Oef! Oh ja, en ramen vervangen.
Mijn man Dirk gaat de verf halen en na een lange werkdag laat hij die in de auto staan. Niet zomaar een auto. Een BMW X5. Die behoudt zijn waarde na een aantal jaar leasing. Een prima investering (zegt mijn man).
Vervelend woon-werk verkeer mét verf
De volgende werkdag vertrekt hij weer ontiegelijk vroeg naar zijn werkplek in Brussel. Na weer een lange dag ploeteren rijdt hij naar huis in barslecht weer met slagregen.
Plots moet hij bruusk remmen door een andere idioot. Hij hoort in de kofferruimte een bons en zijn hart bonst fel. Héél fel. Maar hij ruikt geen verf en voelt zich gerust. Totdat hij thuis in de garage de koffer opent en hard vloekt. Héél hard. De restwaarde van de wagen keldert snel.
Twee verfpotten vielen omver door de felle beweging en door het wiebelen raakten de deksels open. Yep, vele liters witte verf overspoelen de bodem van de kofferruimte, sijpelen door de vele openingen en hebben de achterkant van de zwart leren zetels een Dalmatiërmotief gedoneerd.
Een telefoontje naar het verfbedrijf Van Gorp leert hem om het overgrote deel van de verf eruit te halen en de resterende verf constant nat te houden (Aha, daar zijn onze handdoeken gebleven!).
Zodra de verf droogt, krijg je die niet meer eruit. Gelukkig passeert onze buurman in de garage en steekt heel wat handjes toe.
Een ongeluk komt nooit alleen
Met rood hoofd van de inspanning neemt Dirk de lift naar onze 9de verdieping, waar diezelfde dag onze immens grote schuifraam werd uitgebroken. Blijkbaar zonder terug af te dekken met plastiek of hout, want de felle slagregen heeft al een schoon meer in onze huiskamer gevormd. Mijn man belt terug naar de buurman ‘Geert, heb je nog even tijd om me te helpen om ons appartement te dichten?‘
En daarna belt hij naar mij… Ik zit in een lekker warm restaurant onwetend te smullen met collega’s ergens in Engeland. Een LUID telefoontje.
Alles komt goed!
De volgende dag (na alle verf terug goed nat te maken) rijdt hij naar Protech, een gespecialiseerd schoonmaakbedrijf voor wagens. De eigenaar zet grote ogen op: ‘Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Helaas hebben we het zo druk nét voor het weekend, dat ik maandag pas kan beginnen. We houden de verf wel vochtig.’ Ooowkeej…
Zaterdagmiddag belt hij mijn man terug op. ‘Ik kon het niet aanzien en ben meteen begonnen én het nachtje doorgewerkt.‘ Geen enkel spatje verf te ontdekken. De restwaarde blijft. Oef!
Nog meer gênante verhalen lezen?
Als een vriend binnenstapt op jouw werk
Embarrassment lasts a moment. Regrets a lifetime.
Avinash Wandre
Laat een reactie achter