Ik ben pelgrim: geniaal boek… van mijn sokken geblazen!

‘Verdorie!‘ Ik vloek luid. ‘732 bladzijden MAAR! Het mochten er gerust 1500 zijn…’ Voor de eerste keer in mijn leven wil ik een boek meteen herlezen. Straf, geniaal, intelligent, slim plot. Wow!

Omslag

Zoals een goeie lezer betaamt, bekijk ik eerst of de cover mij aanstaat. Yep! Een vingerafdruk met dramatische kleuren. De titel in simpele ‘down-to-earth’ letters. Dat belooft!

Schrijver

Ik weet dat ik de debuutroman van Terry Hayes in handen heb. Ik kan het niet geloven! Tot ik lees dat hij al heel wat filmscripts op zijn palmares heeft staan. Aha! En ik weet nu dat hij nog eentje heeft geschreven… Het jaar van de sprinkhaan. JEUJ!

Plot

In een notendop: hoe een perfecte moord een FBI agent op het spoor zet van een helse terreurdreiging. Hij heeft gebroken – na 9/11 – met zijn heftige loopbaan en anoniem een boek geschreven over alle moorden en onderzoeken. Hij duikt onder en wil een nieuw leven. Toch vindt een invalide 9/11 agent hem terug en ze worden bevriend.  Als de overheid hem contacteert om een terrorist op te sporen, gaat hij als pelgrim op zoek…

Geniaal

Wat maakt dit boek dan zo geniaal? De slimme verhaallijnen, die in elkaar verweven zitten; de uitgediepte personages, de perfecte balans van spanning, verhaal en achtergrondinformatie.

Extraatje

Het einde van een boek stoort me vaak stoort bij thrillers. Eénmaal de ontknoping of ontmaskering een feit is, stopt het boek abrupt. ‘Ik ben pelgrim’ verrast ook hier. Nog een briljant extra hoofdstuk met een metafoor en een terugkoppeling naar het verleden… Vernuftig!

 

Psssst… mijn abonnees krijgen mijn eerste exclusieve gedichten 😉 Doen!