Jij hebt al zeker foto’s gezien van de imposante rode duinen van Namibië. Maar Namibië is nog veel meer. Lege vlaktes, bergen, Duitse stadjes met bratwurst… en het uitgelezen moment om te skydiven!
Dune 45
Als je de rode duinen wil beklimmen (JA!), moet je vroeg uit de (tent)veren. Met plezier sta ik in het midden van de f*cking nacht op, want de prachtige zonsopgang verbaast me telkens weer. Zo overweldigend keer op keer.
De beklimming doe je best op blote voeten (huh?), want het zand voelt dan nog koel aan en je zakt ook telkens diep weg. Dankzij mijn hardnekkige verkoudheid (jawel!) beneemt de rooie duin mijn adem. De 200 meter hoogte vormt niet de moeilijkheid, wel het griezelig dunne randje waar je op stapt én de hitte. En we hebben geluk… véél geluk. Geen andere toeristen te bespeuren en het is maar 35°C…. De dag voordien hijgden andere toeristen onder de felle zon in zo’n 47°C. #sjanske
Dune 45 staat te pronken op 45 kilometer van de poort van de Sesriem vlei. Daarom de naam dus!
Deadvlei
Na de zonsopkomst op de statige rode duinen brengen we een bezoek aan de deadvlei. Een nogal kleine vlakte (ik had me deze veel uitgestrekter voorgesteld) met zwarte, dode bomen van 900 jaar oud. Niet versteend, wel helemaal verdroogd. Merkwaardig!
Duits
Namibië staat voor diversiteit voor mij. Je vindt kolossale natuur met leegte, woeste zee en bergen zoals Spitzkoppe. Je ziet rotstekeningen van bosjesmannen en je wordt geconfronteerd met restanten van de Nederlandse en Duitse bezetting. Bizar…
In Swakopmund logeren we in een containerhotel en duiken het stadje in om Bratwurst te eten :-). ’s Avonds genieten we van een heftig feestje in de leuke bar Napolitana, waar de eigenaar mijn flipflop repareert…
Skydiven… JEUJ!
En dan kiezen we het luchtruim. In plaats van te gaan ‘sandboarden’ (je moet telkens terug naar boven klimmen… vermoeiend!), willen we een memorabele ervaring: skydiven.
Na een grondige check, dubbel check en trippel check van onze uitrusting, vliegen we een tiental minuten de hoogte in. We zitten met ons drie telkens op de schoot van onze begeleider. Ik vraag hem constant of het nog gaat…
En dan hoor je hét signaal van de piloot … Dirk schuift de deur open en verdwijnt met begeleider Derrick in het niets. Ervaren rot Derrick opent na een tijd de parachute en zegt tegen Dirk: ‘
Ik schuifel naar de kant en duik de leegte in … hoe heerlijk om door de lucht tegen een rotsnelheid naar beneden te zoeven. De parachute opent (te snel naar mijn zin) en we zweven geluidloos door de wolken met cirkelvormige regenbogen onder ons… De foto’s spreken hoe we ons voelen. Dit smaakt naar meer.
Meer lezen over onze avonturen in Afrika?
2 ongewone hoogtepunten in Namibië
Laat een reactie achter